Heel, héél lang geleden, bij onze allereerste editie onder onze nieuwe naam, was Johnny Mars al eens bij ons en dus mogen we ons weer verheugen in een blij weerzien met een jongeman van nauwelijks 75, die in zijn carriëre van bijna een halve eeuw de terechte titel van 'King of the Blues Harp' verworven heeft.

Johnny, een kind van 'sharecroppers' -dat zijn kleine landbouwers, die een deel van hun oogst aan de landeigenaar moesten afstaan en dus niet geweldig ver van de slavernij verwijderd waren-, groeide op in Laurens, South Carolina, hij kreeg op zijn negende zijn eerste mondharmonica en trok, na de dood van zijn moeder, op zijn veertiende naar New York, waar hij in de plaatselijke clubs begon te spelen en lid werd van de groep Burning Bush, met wie hij in de jaren '60 een paar singles opnam.

Hij verhuisde naar Californië, richtte zijn eigen band op, toerde met Magic Sam en kwam in 1972 al naar Engeland spelen, ter promotie van zijn eerste LP, 'Blues from Mars'. Dat was de start van een fijne loopbaan, die zich even vaak in Europa als in de USA afspeelde. Gaandeweg werd Johnny de norm inzake blues harmonica-spelen, zelfs in die mate dat een populaire groep als Bananarama een beroep op hem deed, toen ze een coverversie van 'Long Train Running' opnamen. Dat was in 1991 en zes jaar eerder had hij dus al op ons podium gestaan, in de periode dat zijn 'Life On Mars'-LP net uit was.

Michael Roach van zijn kant, was één van de dertien kinderen van een gezin uit Washington, D.C. en hij is nu een prille zestiger. Hij kreeg zijn eerste gitaarlessen van groten als John Jackson en John Cephas en werd op die manier als vanzelf in de zogeheten Piedmont-blues ondergedompeld.Toen hij later naar Engeland verkaste, werd hij er mede-oprichter van de European Blues Association, hij bouwde de blues leerstoel uit aan de universiteit van Northampton en maakte een reeks radioprogramma's over de blues voor de BBC.

Ondertussen nam hij zijn eigen platen op -een zestal tot nu toe- en leerde aan het begin van deze eeuw Johnny Mars kennen, die ook al in Engeland aanbeland was. Dat deze twee heren zouden gaan samenwerken, stond dus een beetje in de sterren geschreven en vandaag zijn ze dus bij ons, met in hun rugzak, naast de zeventig jaar ervaring en de zestien platen, die ze bij elkaar opgeteld, bijeen gespeeld hebben, een ongelooflijk muzikaal meesterschap.

Wie oud genoeg is om intussen al een en ander vergeten te zijn, wordt zo meteen weer bij de les gebracht. Wie jong genoeg is om nog niet alles te weten, schuift dadelijk een paar rijen vooruit in de rangorde der blueskenners. Maar los daarvan zijn deze twee heren van stand ook geweldig grappige entertainers, die u wat graag mee op reis nemen naar de authentieke akoestische blues. Dit is een unieke gelegenheid, waarvoor u ons mag bedanken....